Femke Meijboom is druk bezig met schrijven (o.a. bij De Schrijversacademie) en maakt ondertussen ook YouTube-video’s op haar kanaal. Laurine interviewde Femke over haar nieuwste fantasyverhaal, genaamd Achter Hemel En Aarde. Een heel tof verhaal, ondanks dat het nog niet is gepubliceerd. Daar hoopt Femke natuurlijk ooit wel op.
Waar gaat je nieuwste verhaal, Achter Hemel En Aarde, precies over?
‘Mijn eerste YA-fantasy gaat over Carré Wynwood wiens edelsteen niet gebroken is. In een wereld vol ontsnapte creaties uit Pandora’s kist, beroepsgeheimen en arrogante Jagersjongens, wordt Carré gedwongen aan de zijlijnen van het Springfield Instituut toe te kijken. Als Carré tijdens het gouden uur beduusd door een verlaten wijk van New York dwaalt, beseft ze niet dat ze gevaar loopt – tot ze gegrepen wordt. Waarom is haar edelsteen nog heel? En waar zijn de uren gebleven? Er ging heel veel research aan dit boek vooraf. Ik speurde Wikipedia-pagina’s af naar toffe mythische wezens om te gebruiken. Ik geloof dat ik een goede week ben bezig geweest te zoeken naar het plaatje uit m’n dromen, wat uiteindelijk een Manticore was (half leeuw, half schorpioen.)’
‘Ik speurde Wikipedia-pagina’s af naar toffe mythische wezens om te gebruiken’
Waar haalde je de inspiratie voor dit boek vandaan?
‘Vooral uit de Shadowhunters tv-serie (geïnspireerd op de boeken van Cassandra Clare), daar ben ik heel eerlijk in. Het waren niet zo zeer de personages of de verhaallijnen die me aanspraken, maar meer de verschillende werelden. In januari 2016 kwam de allereerste aflevering van de serie uit en begin februari kwamen de afleveringen met vampiers en weerwolven. Dit was de eerste show waarin ik dit voorbij zag komen, op Twilight na. Vlak na de eerste aflevering ben ik plaatjes en informatie gaan verzamelen van mythen en de wezens. Maar als er één mythe boven alles uitsprong, dan is dat de mythe van de Moirai wel. Uiteindelijk schreef ik daar mijn plot voor Achter Hemel Een Aarde omheen.’
Hoe begon je met het schrijven van het boek?
‘Het eerste hoofdstuk van Achter Hemel En Aarde heeft bijna een week geduurd. Heel gek, normaal heb ik wel inspiratie voor die eerste zin. Toen ik het eerste hoofdstuk schreef, had ik nog lang geen idee waar ik met het boek heen wilde. Zodra het lekker weer was om buiten te zijn, pakte ik een stoelkussen en ging ik op de grond liggen. Zo schreef ik alle gebeurtenissen op waar ik over wilde schrijven. Dit proces ging van voor naar achter en links naar rechts, allemaal door elkaar en dat maakte het leuk.’
‘Bij ieder boek gaat het er vooral om dat je een lijstje hebt met gebeurtenissen’
‘De stukjes in de goede volgorde leggen, gebeurde eind mei. Ik dacht namelijk dat Camp NaNoWriMo, het zusje van NaNoWriMo (National Novel Writing Month waarbij je in een maand – meestal november – een boek schrijft), in juni was en niet in juli. Maar ja, ik wilde eigenlijk wel beginnen met schrijven, in plaats van nog een maand wachten. Het outlinen, zoals het heet om de ideeën in een goede structuur te zetten, ging gek genoeg erg soepel. Dat had ik niet verwacht, zeker niet omdat dit mijn eerste poging was om zo te werk te gaan met schrijven. Bij ieder boek gaat het er vooral om dat je een lijstje hebt met gebeurtenissen. Vanuit daar is de keuze aan jou.’
Hoe lang ben je gemiddeld bezig met een boek schrijven?
‘Het eerste boek dat ik schreef, Civils (Engels, gebaseerd op de serie Reign, waar ik het overigens nooit meer over wil hebben want ik vind het bar slecht – haha), stond op papier binnen twee, drie maanden. De Nederlandse vertaling ook. Met Achter Hemel En Aarde begon ik in juni maar ik eindigde halverwege augustus, want na het 50.000 woorden schrijven tijdens Camp NaNoWriMo had ik er geen zin meer in. Uiteindelijk heeft dit boek vijf maanden liggen te verstoffen, maar toch pakte ik op 31 december 2016 de draad weer op.’
‘Uiteindelijk heeft Achter Hemel En Aarde vijf maanden liggen verstoffen, maar toch pakte ik op 31 december 2016 de draad weer op’
‘Waarom toen? Ik verveelde me op Oudjaarsdag, omdat dit het eerste jaar was dat ik niets zou doen met Oud en Nieuw. Het boek eindigde uiteindelijk begin maart. Het boek dat ik hierna schreef, Zwemmen Met Lood, schreef ik ook binnen een maand of drie af. Het was eerst bedoeld voor publicatie, maar ik besloot het voor mezelf te houden omdat ik het meer therapeutisch gebruikte dan er echt een verhaal van maakte.’
‘Meestal schrijf ik dus een boek in drie maanden of iets langer, maar in November deed ik mee met NaNoWriMo. Dit is een schrijfchallenge met het verplichte minimum woordaantal van 50.000. Het doel is om zo binnen een maand een boek te schrijven. Hiervoor begon ik mijn contemporary boek Linguae In Signum. Ik schreef die maand ongeveer 45.000 woorden, maar het is nog niet af. Wie weet duurt het nu nog eens twee maanden voordat de laatste 15.000 woorden op papier komen!’
Even terug in de tijd: Vanaf wanneer wist je dat je een boek wilde schrijven?
‘De eerste verhalen die ik schreef waren fanficties over zangers (Justin Bieber, Niall Horan). In mijn ogen is daar niets mis mee, maar in de Amerikaanse schrijfwereld is het nogal een discussiepuntje. Je bent in hun ogen geen echte schrijver als je fanfictie schrijft. Maar ja, je moet toch ergens beginnen?’
‘Ik besefte: ik kan dit en ik wil dit nog eens doen’
‘De eerste echte gedachte over schrijven kwam denk ik ergens in 2015 toen ik een middeleeuws verhaal schreef. Ik besefte: ik kan dit en ik wil dit nog eens doen. Zo ben ik nu bij mijn vierde boek beland (die trouwens allemaal niet gepubliceerd zijn. Ik hoor vaak zat dat de dorpelingen hier enthousiast zijn over ‘al mijn boeken’ en het dan een domper vinden dat ik nog niet gepubliceerd ben. Een boek is een boek, mensen)’
Welke gouden tip zou jij beginnende schrijvers willen meegeven?
‘Houd dat eerste beetje inspiratie goed vast. Plak het op je muur, maar er een heel Pinterest-moodboard van en maak lijstjes. Droom er over vlak voordat je gaat slapen, fantaseer er op los. It only takes a little bit of fairy dust!‘
EXTRA: Nu het einde van het jaar in zicht is, ben ik heel nieuwsgierig naar wat volgens jou het beste boek is dat je dit jaar gelezen hebt en dat je al je vrienden zou aanraden?
‘Leuk! Ik denk niet dat ik slechts één beste boek heb dit jaar. 54 minuten van Marijke Nijkamp bijvoorbeeld, holy moly, wat een sterk boek was dat. Op een gegeven moment werd ik er zelfs een klein beetje bang van. Maar ook de Vuurvogel-serie van Claudia Gray, een fijne science fiction-achtige serie. De Muze, een historisch verhaal over een schilderij – geschreven uit meerdere perspectieven in verschillende jaren. Almost Adulting van Arden Rose. Dodenrit van Maggie Stiefvater. En als laatste, Secrets for the Mad van Dodie, een boek over mentale gezondheid. Dit boek is zo brutaal eerlijk uitgelegd, maar ook zo simpel dat het makkelijk te begrijpen is waar zij (en genoeg anderen) doorheen gaan. Op naar meer te gekke boeken in 2018!’
Volg Femke Meijboom hier via haar blog om op de hoogte te blijven.